Interview Julien Vermote (NL)

 Interview Julien Vermote

Al bijna 15 jaar is Julien Vermote één van de meest gewaardeerde ploegmaats in het peloton. Tom Boonen, Mark Cavendish, Wout van Aert,... ze konden allemaal rekenen op de diensten van de nu 35-jarige West-Vlaming. Dit jaar startte hij zijn seizoen bij Team Visma | Lease a Bike waar hij opnieuw een reeks grote wedstrijden zal rijden. In dit interview blikken we terug op zijn carrière tot nu toe. Over persoonlijke successen en successen delen met anderen, over het leven als wielrenner op en naast de fiets.

Het is nu je tweede seizoen bij Team Visma-Lease a Bike, hoe blik je terug op je eerste jaar bij de ploeg?

In eerste instantie was ik vorig jaar heel blij dat ik een ploeg had. Uiteindelijk heb ik een heel mooi programma kunen afwerken vorig jaar. Ik was veel invaller, maar toch heb ik heel veel mooie wedstrijden kunnen rijden. Dus voor mij was het toch wel een mooi seizoen. Ik was echt tevreden om terug op het hoogste niveau mee te rijden. Ik voelde me ook wel groeien doorheen het seizoen, toen ik terug op niveau kwam en de hardheid terug in de benen kwam. Dus ik heb wel van waarde kunnen zijn voor de ploeg. Daar was ik ook wel heel blij mee, want uiteindelijk doe ik het toch daarvoor. Het is niet om gewoon renner te zijn, ik wil nog altijd van waarde zijn en iets betekenen voor de ploeg. Dat is voor mij het belangrijkste. Ik heb er zeker nog meer van genoten dan vroeger. Uiteindelijk sta ik bij alles iets bewuster stil en dan bekijk ik de dingen eens anders. Dat is ook wel een belangrijke factor. Genieten van de dingen die je aan het doen bent. Het was een mooi jaar.

Hoe ziet je programma er dit jaar uit?

Ik rij nu zaterdag Strade Bianche, daarna Denain, Brugge-De Panne, Parijs-Roubaix, Brabantse Pijl, Waalse Pijl, Ronde van Romandië. Dus het is wel een gevarieerd programma. Ik ben ook invaller voor veel wedstrijden, dus misschien komt er links of rechts nog iets bij, maar op zich is het wel een mooi programma

Je hebt in je carrière voor de grootste kopmannen mogen werken in de grootste wedstrijden. Welk moment zal je altijd bijblijven?

Ja, dat klopt. Ik heb inderdaad voor veel kopmannen mogen rijden. Ik ben daar ook heel dankbaar voor. Ik heb er veel van opgestoken. Het is misschine moeilijk om één moment te kiezen, maar ik denk misschien de Giro die ik met Cavendish heb gereden. Het was misschien voor mij ook een beetje mijn doorbraak. Toen won Mark vijf ritten. Ik heb toen heel veel op kop gereden en toch een beetje mijn weg gebaant als renner. Het was toch wel heel speciaal, zeker zijn honderste overwinning waarbij ik op kop heb gereden tot diep in de finale om de vluchters in te rekenen. Uiteindelijk sprintne we ze juist in de laatste honderden meters. Uiteindelijk kon 'Cav' de rit winnen. Na de aankomst was hij echt op mij aan het wachten om mij te bedanken daarvoor. Dat vond ik wel chique. Ook de Ronde van Vlaanderen met Gilbert, met Quickstep was mooi, toen was hij Belgisch kampioen. Toen Kwiatkowski de Amstel Gold Race won als wereldkampioen was ook wel speciaal. Verschillende momenten, en er zijn er zeker nog meer. Ook de Tour rit van Tony Martin, toen hij diep in de finale van fiets moest wisselen op de kasseien diep in de finale. Er zijn er wel enkele.

Wat vind je je mooiste persoonlijke overwinning?

Mijn eerste profoverwinning was de eindstand in de Driedaagse van West-Vlaanderen. Dat was wel mooi, maar ik denk dat mijn eerste ritoverwinning in de Ronde van Groot-Brittanië, mij nog iets meer gaat bijblijven. Dat was echt als eerste over de aankomst passeren, en dat is nog altijd iets specialer. Dat was toch wel een heel mooi moment. Het was een lange rit en in de finale kon ik solo wegrijden, nadat ik de hele week gewerkt had voor de ploeg. Ook het WK ploegentijdrijden was ook iets dat me zal blijblijven. Het was iets heel speciaal.

Na je periode bij Quickstep, kreeg je vaker een vrije rol bij andere ploegen. Hoe vond je het om plotseling zelf vaker voor persoonlijke successen te kunnen rijden?

Ja, dat klopt, dat was inderdaad anders. Bij Dimension Date kreeg ik inderdaad veel meer een vrije rol. Ik was er bijna in geslaagd om Kuurne-Brussel-Kuurne te winnen, dat was wel jammer dat het net niet was. Ik werd net ingesprint en eindigde nog achtste in die massasprint. Dat was echt wel spijtig want ik dacht die dag echt dat ik Kuurne zou winnen. Dat had wel iets verandert aan mijn carrière om een semi-klassieker te winnen. Dat was wel spijtig. Het was natuurlijk altijd anders. Ik was ook niet echt gewend geweest om heel veel voor mezelf te koersen. Af en toe won ik wel eens iets bij Quickstep en kon ik wel eens mijn eigen kans gaan. Maar meestal rij je in dienst en dat is toch wel een andere mindset. Dus daar heb ik me toch wel moeten aan aanpassen. Maar uiteindelijk is het een mooie ervaring geweest en ben ik blij dat ik het geprobeerd heb want anders was het altijd achteraf, 'had ik maar dit of had ik maar dat'. Uiteindelijk moet je beslissingen nemen in het leven en er durven voor gaan, maar ik vind het ook wel mooi om in een sterke ploeg te rijden. Het is nog iets leuker fietsen als je omringd bent door sterke renners. Zo ben ik ook opgegroeid bij Quickstep. De sterkte van de ploeg was altijd heel belangrijk. Als het er een beetje inzit, is het ook moeilijk omdat er nog uit te krijgen. Het is gewoon een andere mindset om voor jezelf te rijden. Ik denk hat een goede leerschool was en ik heb er heel veel van opgestoken.

Wat zijn je grootste passies buiten het wielrennen?

Ik geniet wel van het leven. Buiten het seizoen ga ik graag op reis. Daar kan ik wel van genieten om een beetje te ontspannen. Als ik thuis ben, ga ik graag eens een koffie gaan drinken, dat is ook wel leuk om even iets anders te doen. Als wielrenner is het moeilijk om heel veel dingen te doen. We zijn redelijk beperkt. We verzorgen ons goed, we rusten vaak, dus heel veel dingen zijn er niet dat we kunnen doen. Het seizoen is redelijk eentonig. Verder is mijn familie heel belangrijk voor mij. Ik vind het altijd leuk om een beetje tijd met hen te kunen spenderen. Door het jaar zijn we toch wel veel uit huis en in het buitenland. Ik vind het wel leuk om te reizen, maar het is toch wel belangrijk om nu en dan bij de familie te zijn. Verder is mijn geloof ook belangrijk. Ik ga graag naar de kerk en kom daar ook tot rust. Voor mij is dat ook wel een belangrijk facet in mijn leven. Eens goed gaan eten kan ik ook wel appreciëren. Soms iets uitgebreider, maar tijdens het seizoen is bijvoorbeeld een pastatje ofzo ook wel mooi. Ik hou ook wel van Italië. Het is misschien daardoor.

Door wie of wat ben je zelf begonnen met wielrennen?

Ik ben begonnen met wielrennen door mijn broer. Hij droomde er altijd van om wielrenner te worden en ik was eigenlijk keeper bij KFC Harelbeke. Maar toen ging die ploeg falliet en moest ik op zoek naar een andere ploeg en in Stasegem waar ik woonde hadden ze niet echt een keeper nodig. Ik kon wel in Ingelmunster terecht maar dat was ook eventjes rijden. Ik had ook nog een broer en twee zussen en voor mijn ouders was dat niet altijd makkelijk logistiek om mij dan 2-3 keer per week naar daar te brengen. Ondertussen was mijn broer begonnen met fietsen en was ik al meegeweest naar enkele wedstrijden, en toen zei ik tegen mijn vader dat ik dat ook wel wilde doen. Toen heb ik nog een opleiding kunnen volgen als aspirant. Er was nog een miniemen opleiding aan de gang, eind juni. Toen kon ik die volgen en toen kon ik ook nog mijn licentie behalen. Toen heb ik mijn eerste koers gereden eind juli. Daar zag ik verschrikkelijk af, zo lang mogelijk het peloton gevolgd, maar op het einde was dat niet meer mogelijk. Dus mijn eerste jaren waren niet echt succesvol. Daarna is het wel beter geworden. Mijn broer was daar wel fanatieker in en droomde ervan om wielrenner te worden. Als hij niet was begonnen, dan was ik ook niet begonnen met fietsen, dan was ik geen wielrenner geworden. Mijn grote idool was Johan Museeuw. Die stond wel aan de top. Ook Lance Armstrong stond wel aan de top. Dan iets later Tom Boonen. Dus dat is dan ook wel mooi om dan met je jeugdidool samen in de ploeg te rijden. Tom was ook wel een groot renner en ook als mens een mooi persoonlijkheid. Dus met dank aan mijn broer.